Etiketten voor krimpfoliezijn dunne-filmlabels die met speciale inkt op plastic films of buizen worden gedrukt. Tijdens het etiketteerproces krimpt het krimpetiket bij verhitting (ongeveer 70 ℃) snel langs de buitencontour van de container en hecht het stevig aan het oppervlak van de container. Warmtekrimpfolie-etiketten omvatten hoofdzakelijk krimpkousetiketten en krimpfolie-etiketten.
Functie kenmerken
Krimphoeslabel is een cilindrisch label gemaakt van krimpfolie als substraat, dat wordt bedrukt en vervolgens wordt gemaakt. Het heeft de eigenschap handig in gebruik te zijn en is uitermate geschikt voor speciaal gevormde containers. Etiketten voor krimphoezen vereisen over het algemeen gespecialiseerde etiketteerapparatuur om het gedrukte etiket op de container af te dekken. Ten eerste opent het etiketteerapparaat het verzegelde cilindrische hoesetiket, waarvoor soms boren nodig kan zijn; Knip vervolgens het etiket in de juiste afmetingen en plaats het op de container; Gebruik vervolgens stoom-, infrarood- of heteluchtkanalen voor een warmtebehandeling om het etiket stevig op het oppervlak van de container te bevestigen.
Door de hoge transparantie van de folie zelf heeft het label een heldere en glanzende kleur. Vanwege de noodzaak van krimp tijdens gebruik is er echter een nadeel van patroonvervorming, vooral voor producten die zijn bedrukt met streepjescodemarkeringen. Er moet een strikte ontwerp- en drukkwaliteitscontrole worden uitgevoerd, anders zal de vervorming van het patroon ervoor zorgen dat de streepjescodekwaliteit ongekwalificeerd is. Krimpfolie-etiketten kunnen worden geëtiketteerd met traditionele etiketteerapparatuur, waarvoor tijdens het etiketteerproces lijm en hogere temperaturen nodig zijn. Tijdens het krimpproces heeft smeltlijm de voorkeur vanwege de spanning die door de lijm wordt gegenereerd op de overlappende delen van de film.
Prepress-productie
Vanwege het feit dat warmtekrimpfolie een thermoplastische film is die wordt georiënteerd door uitrekken tijdens de productie en krimpt tijdens gebruik. Daarom moet, ongeacht welke printmethode voor het printen wordt gebruikt, vóór het ontwerpen van het oppervlaktepatroon rekening worden gehouden met de horizontale en verticale krimpsnelheden van het materiaal, evenals met de toegestane vervormingsfouten in verschillende richtingen van de decoratieve afbeeldingen en tekst na het krimpen. om te zorgen voor een nauwkeurig herstel van het patroon, de tekst en de streepjescode die op de container zijn gekrompen.
De richting van het patroon
Of de warmtekrimpfilm nu wordt bedrukt met diepdruk of flexografisch afdrukken, het afdrukken vindt voornamelijk plaats via de binnendrukmethode en de richting ten opzichte van het patroon op de drukplaat moet positief zijn. Tegenwoordig bestaan er ook krimpfolies voor oppervlaktebedrukking. In dit geval moet de patroonrichting op de drukplaat worden omgekeerd.
De hiërarchie van patronen
Vanwege de beperkingen van flexografisch printen mag het niveau van de afbeelding niet te delicaat zijn als de krimpfolie wordt bedrukt met flexografisch printen, terwijl het gebruik van diepdruk een rijker beeldniveau kan vereisen.
Ontwerp van afmetingen
De transversale krimpsnelheid van het warmtekrimpfilmmateriaal dat voor het afdrukken wordt gebruikt, is 50% tot 52% en 60% tot 62%, en kan onder speciale omstandigheden 90% bereiken. De longitudinale krimp moet 6% tot 8% bedragen. Tijdens de ogenblikkelijke samentrekking van de film kunnen de horizontale en verticale richtingen echter niet volledig worden samengetrokken vanwege de beperkingen van de houder. Om het nauwkeurige herstel van het gecontracteerde patroon, de tekst en de streepjescode te garanderen, is het noodzakelijk om rekening te houden met de vorm van de container en de juiste maat en vervormingssnelheid te berekenen op basis van de werkelijke situatie. Voor warmtekrimplabels waarbij bladachtige films in cilindrische vormen moeten worden omgezet en de overlappende gebieden met lijm moeten worden afgedicht, is het belangrijk op te merken dat er geen afbeeldingen of tekst mogen worden ontworpen op de afdichtingsgebieden om te voorkomen dat de hechtsterkte wordt aangetast.
Plaatsing van streepjescodes
Normaal gesproken moet de plaatsingsrichting van de streepjescode consistent zijn met de afdrukrichting, anders zal dit vervorming van de streepjescodelijnen veroorzaken, wat de scanresultaten zal beïnvloeden en verkeerd lezen kan veroorzaken. Bovendien moet de kleurselectie van etiketproducten zoveel mogelijk gericht zijn op steunkleuren, en is de productie van witte versies noodzakelijk, die afhankelijk van de werkelijke situatie volledig of hol kunnen worden gemaakt. De kleur van streepjescodes moet voldoen aan de conventionele vereisten, dat wil zeggen dat de kleurencombinatie van balken en spaties moet voldoen aan het principe van kleurafstemming van streepjescodes. Selectie van drukmaterialen. Het bedrukken van krimpetiketten is kort geanalyseerd en naast het goed beheersen van het drukproces speelt het materiaal een doorslaggevende rol in de kwaliteit ervan. Daarom is het selecteren van de juiste materialen cruciaal. Bepaal de dikte van het filmmateriaal op basis van het toepassingsgebied, de kosten, de kenmerken van de film, de krimpprestaties, het drukproces en de etiketteerprocesvereisten van het krimpkouslabel. De algemene vereiste voor het maken van krimpfolielabels is dat de dikte van de film tussen 30 micron en 70 micron moet liggen, waarbij gewoonlijk 50 micron, 45 micron en 40 micron worden gebruikt. De specifieke dikte is afhankelijk van de etiketteerprestaties van de etiketteerapparatuur. Voor het geselecteerde etiketmateriaal is het doorgaans vereist dat de krimpsnelheid van het filmmateriaal binnen het toepassingsbereik ligt en dat de transversale (TD) krimpsnelheid hoger is dan de longitudinale (MD) krimpsnelheid. De laterale krimppercentages van veelgebruikte materialen bedragen 50% tot 52% en 60% tot 62%, en kunnen in speciale gevallen oplopen tot 90%. De longitudinale krimp moet tussen 6% en 8% liggen. Bovendien is het vanwege de hoge gevoeligheid van de krimpfolie voor hitte belangrijk om hoge temperaturen tijdens opslag, printen en transport te vermijden.
Essentiële zaken afdrukken
In tegenstelling tot papieren etiketten maakt hittekrimpfolie gebruik van niet-absorberende printmaterialen zoalsPVC, PP, PETG, OPS, OPP en diverse meerlaagse gecoëxtrudeerde films. De eigenschappen van deze materialen bepalen dat het drukproces anders is dan dat van papieren etiketten. Bij de traditionele offsetdruk, flexografisch drukwerk (flexografisch drukwerk), diepdruk en zeefdruk is de drukmethode van krimpfolielabels nog steeds voornamelijk diepdruk. De belangrijkste reden is dat er een groot aantal binnenlandse diepdrukmachines is en dat de concurrentie om de drukkosten hevig is. Bovendien hebben diepdrukproducten de kenmerken van een dikke inktlaag, heldere kleuren en rijke lagen, en dit soort etiketten zijn voornamelijk afdrukken op lange platen. De diepdruk kan miljoenen vellen weerstaan. Voor actieve delen met een grote afdrukcapaciteit is dit dus ongetwijfeld het meest kosteneffectief. Met de intensivering van de concurrentie op de markt en de ontwikkeling van technologieën zoals het maken van flexografische platen, machines en inkt, neemt het aandeel van flexografisch drukwerk echter jaar na jaar toe. Maar vanuit het perspectief van de klant is het belangrijker om aan de kwaliteitsnormen te voldoen, de kosten te verlagen en de juiste printmethode te kiezen.
Controle van spanning
Vanwege het feit dat dunne films gevoeliger zijn voor spanningsveranderingen tijdens het printproces, wat resulteert in onnauwkeurige registratie, is het belangrijk om tijdens het printproces veel aandacht te besteden aan spanningscontrole om de stabiliteit en het spanningsevenwicht te behouden. De grootte van de spanningsaanpassing moet worden bepaald op basis van het type en de treksterkte van de film. Als de treksterkte van de film bijvoorbeeld zwak is en vatbaar is voor vervorming door trek, moet de spanning relatief klein zijn; Voor films met een grote treksterkte kan de spanning dienovereenkomstig worden verhoogd. Bij een bepaald type folie zijn ook de breedte en dikte van de folie belangrijke factoren die de grootte van de spanning bepalen. Brede films moeten een grotere spanning hebben dan smalle films, terwijl dikkere films een grotere spanning hebben dan dunnere films.
Diepdruk-krimpfolie maakt voornamelijk gebruik van diepdrukmachines van het eenheidstype, die nu zijn uitgerust met automatische spanningsbesturingssystemen en automatische kleurregistratiecontrolesystemen. Op basis van de gemeten fout tussen kleurregistratiemarkeringen wordt de spanning in het afrolgebied, het afdrukgebied en het wikkelgebied automatisch aangepast om een stabiele spanning in het drukproces en de nauwkeurigheid van het uiteindelijke afdrukken te garanderen. Vergeleken met gestapelde en eenheidstype flexografische drukmachines, zijn flexografische drukmachines van het CI-type geschikter voor het gebruik van flexografische krimpfolies. Dit komt doordat elke kleurgroep tijdens het drukproces een gemeenschappelijke afdruktrommel deelt en het substraatmateriaal en de afdruktrommel stevig aan elkaar zijn bevestigd, met kleine spanningsveranderingen, wat resulteert in een kleine trekvervorming van het materiaal en een hoge registratienauwkeurigheid.
Inkt selectie
Er zijn vier hoofdtypen inkten die worden gebruikt voor het printen van krimpfilms: inkten op oplosmiddelbasis, inkten op waterbasis, kationische UV-inkten en UV-inkten met vrije radicalen. Wat de toepassing betreft, domineren oplosmiddelgebaseerde inkten op het gebied van het printen van krimpfolielabels, gevolgd door inkten op waterbasis en UV-inkten met vrije radicalen. Kationische UV-inkten worden echter niet veel gebruikt op het gebied van krimpfolie vanwege de hoge prijs ervan en de moeilijkheid bij het printen. De inkt op oplosmiddelbasis wordt voornamelijk gebruikt voor krimpfolies bij diepdruk en flexografisch drukwerk. Verschillende films moeten speciale inkt gebruiken en kunnen niet worden gemengd. Inktbedrijven bieden over het algemeen drie oplosmiddelverhoudingen voor inkt die overeenkomen met verschillende materialen: sneldrogend, gemiddeld drogend en langzaam drogend. Drukkerijen kunnen de juiste oplosmiddelverhouding kiezen op basis van de werkelijke productieomstandigheden, zoals werkplaatstemperatuur en afdruksnelheid. Daarnaast kan er ook inkt op waterbasis en UV-inkt gebruikt worden. Ongeacht het gebruikte type inkt moet er echter volledig rekening mee worden gehouden dat de prestatie-indicatoren van de inkt aan de vereisten moeten voldoen. De krimpsnelheid van inkt moet bijvoorbeeld overeenkomen met de krimpeigenschappen van de warmtekrimpfilm, anders kan de inktlaag splijten of zelfs ontinkten.
Controle van de droogtemperatuur
Het is erg belangrijk om de droogtemperatuur goed te controleren bij het printen van krimpfolies. Als de droogtemperatuur te hoog is, zal het materiaal thermische krimp ervaren; Als de temperatuur te laag is, droogt de inkt niet goed genoeg, met als gevolg uiteindelijke hechting en vuil op de achterkant. Op zowel diepdruk- als flexografische drukmachines worden kleurdroogapparaten geïnstalleerd om een volledige droging van elke kleur inkt te garanderen. Om vervorming van het materiaal tijdens het droogproces te voorkomen, is het tegelijkertijd nodig om koude luchtkanalen tussen de kleurendekken op te zetten om de invloed van restwarmte te beheersen. Tegenwoordig worden in drukmachines bevroren vaten gebruikt, die de temperatuur van materialen tijdens het drukproces snel kunnen verlagen. Vanwege de algemene printgeschiktheid van krimpfolies, zoals sterke chemische stabiliteit, lage oppervlakte-energie, glad oppervlak zonder absorptie en slechte affiniteit met drukinkt. Daarom moet de film, ongeacht de gebruikte printmethode, een oppervlakte-corona-ontladingsbehandeling ondergaan om de oppervlakte-energie en ruwheid ervan te verbeteren, en de hechtingssnelheid van inkt op het materiaaloppervlak te verbeteren.
Posttijd: 25 januari 2024
