1. Omgekeerde materiaalsubstitutie zal blijven groeien
Graandoosvoering, papieren fles, beschermende e-commerceverpakking De grootste trend is de "paperisering" van consumentenverpakkingen. Met andere woorden: plastic wordt vervangen door papier, vooral omdat consumenten geloven dat papier de voordelen heeft van hernieuwbaarheid en recycleerbaarheid vergeleken met polyolefine en PET.
Er zal veel papier zijn dat gerecycled kan worden. De daling van de consumentenbestedingen en de groei van de e-commerce leidden tot een toename van het aanbod van bruikbaar karton, wat hielp om de prijzen relatief laag te houden. Volgens recyclingexpert Chaz Miller bedraagt de prijs van OCC (oude golfkartonnen dozen) in het noordoosten van de Verenigde Staten momenteel ongeveer $37,50 per ton, vergeleken met $172,50 per ton een jaar geleden.
Maar tegelijkertijd is er ook een potentieel groot probleem: veel verpakkingen bestaan uit een mengsel van papier en plastic, dat de recycleerbaarheidstest niet kan doorstaan. Het gaat onder meer om papieren flessen met plastic zakken aan de binnenkant, combinaties van papier en plastic karton die worden gebruikt voor de productie van drankverpakkingen, zachte verpakkingen en wijnflessen waarvan wordt beweerd dat ze composteerbaar zijn.
Deze lijken geen enkel milieuprobleem op te lossen, maar alleen de cognitieve problemen van consumenten. Op de lange termijn zullen ze hierdoor op hetzelfde spoor komen als plastic containers, die beweren recyclebaar te zijn, maar nooit gerecycled zullen worden. Dit kan goed nieuws zijn voor voorstanders van chemische recycling, want wanneer de cyclus zich herhaalt, zullen zij tijd hebben om zich voor te bereiden op grootschalige recycling van plastic containers.
2. De wens om composteerbare verpakkingen te bevorderen zal afnemen
Tot nu toe heb ik nooit het gevoel gehad dat composteerbare verpakkingen een belangrijke rol spelen buiten de toepassing en locatie van cateringdiensten. De besproken materialen en verpakkingen zijn niet recyclebaar, mogelijk niet schaalbaar en mogelijk niet kosteneffectief.
(1) De hoeveelheid huiscompost is niet genoeg om zelfs de kleinste veranderingen teweeg te brengen;
(2) Industriële compostering staat nog in de kinderschoenen;
(3) Verpakkings- en cateringdiensten zijn niet altijd populair bij industriële faciliteiten;
(4) Of het nu gaat om 'biologische' kunststoffen of traditionele kunststoffen, composteren is een niet-recyclingactiviteit, die alleen broeikasgassen produceert en nauwelijks andere stoffen.
De polymelkzuurindustrie (PLA) begint haar al lang bestaande claim van industriële composteerbaarheid op te geven en probeert dit materiaal te gebruiken voor recycling en biomaterialen. De bewering over biogebaseerde hars mag dan wel redelijk zijn, maar het uitgangspunt is dat de functionele, economische en ecologische prestaties ervan (in termen van de productie van broeikasgassen in de levenscyclus) de vergelijkbare indicatoren van andere kunststoffen kunnen overtreffen, met name hoogwaardige kunststoffen. dichtheidspolyethyleen (HDPE), polypropyleen (PP), polyethyleentereftalaat (PET) en in sommige gevallen lagedichtheidpolyethyleen (LDPE).
Onlangs ontdekten sommige onderzoekers dat ongeveer 60% van het composteerbare plastic in huishoudens niet volledig was afgebroken, wat resulteerde in bodemvervuiling. Uit het onderzoek bleek ook dat consumenten verward waren over de betekenis achter de verklaring van composteerbaarheid:
"14% van de plastic verpakkingsmonsters is gecertificeerd als 'industrieel composteerbaar', en 46% is niet gecertificeerd als composteerbaar. De meeste biologisch afbreekbare en composteerbare kunststoffen die onder verschillende huishoudelijke composteeromstandigheden zijn getest, zijn niet volledig afgebroken, waaronder 60% van de kunststoffen die zijn gecertificeerd als huishoudelijk composteerbaar. "
3. Europa zal het anti-groene tij blijven leiden
Hoewel er nog steeds geen geloofwaardig evaluatiesysteem bestaat voor de definitie van ‘groen wassen’, kan het concept ervan in principe worden begrepen als dat bedrijven zich vermommen als ‘vrienden van het milieu’, in een poging de schade aan de samenleving en het milieu te verdoezelen, om zo om hun eigen markt of invloed te behouden en uit te breiden. Daarom is er ook een ‘green wash’-actie ontstaan.
Volgens de Guardian probeert de Europese Commissie er vooral voor te zorgen dat producten die beweren ‘biogebaseerd’, ‘biologisch afbreekbaar’ of ‘composteerbaar’ te zijn, aan de minimumnormen voldoen. Om het ‘green washing’-gedrag tegen te gaan, zullen consumenten kunnen weten hoe lang het duurt voordat een artikel biologisch afbreekbaar is, hoeveel biomassa er wordt gebruikt in het productieproces en of het echt geschikt is voor huishoudelijke compostering.
4. Secundaire verpakkingen worden een nieuw knelpunt
Niet alleen China, maar ook veel landen kampen met het probleem van overmatige verpakkingen. De EU hoopt ook het probleem van overmatige verpakkingen op te lossen. De voorgestelde ontwerpverordening bepaalt dat vanaf 2030 “elke verpakkingseenheid moet worden teruggebracht tot zijn gewicht, volume en de minimale grootte van de verpakkingslaag, bijvoorbeeld door de lege ruimte te beperken.” Volgens deze voorstellen moeten de EU-lidstaten tegen 2040 het verpakkingsafval per hoofd van de bevolking met 15% verminderen ten opzichte van 2018.
Secundaire verpakkingen omvatten traditioneel een golfkartonnen doos, rek- en krimpfolie, hoekplaat en band. Maar het kan ook om externe hoofdverpakkingen gaan, zoals kartonnen dozen voor cosmetica (zoals gezichtscrème), gezondheids- en schoonheidshulpmiddelen (zoals tandpasta) en zelfzorggeneesmiddelen (zoals aspirine). Sommige mensen maken zich zorgen dat de nieuwe regelgeving ertoe kan leiden dat deze dozen worden verwijderd, waardoor er verwarring ontstaat in de verkoop- en toeleveringsketen.
Wat is de toekomstige trend van de markt voor duurzame verpakkingen in het nieuwe jaar? wrijf in de ogen en wacht!
Posttijd: 16 januari 2023
